Aby zmniejszyć ryzyko pożyczkodawcy związane z ewentualnym brakiem spłaty pożyczki, można zastosować różne formy zabezpieczenia między innymi:
Aby ustanowić zastaw rejestrowy (Art. 2 ust. 1 ustawa z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów) należy oprócz podpisania umowy zastawniczej (musi zawierać określone wymogi ustawowe) dokonać wpisu w rejestrze zastawów prowadzonym przez sąd gospodarczy właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania zastawcy. Aby dokonać wpisu należy wypełnić wniosek (może go złożyć zarówno zastawca lub wierzyciel) oraz dokonać opłaty (obecnie 200 zł). Zastaw rejestrowy należy wykreślić z rejestru, gdy zobowiązanie zostało wykonane albo wierzyciel zaspokoił się z zastawionej rzeczy. Odbywa się to na wniosek zastawnika albo zastawcy. Opłata za wykreślenie wynosi 50 zł.
Umowa zastawnicza powinna być sporządzona w trzech egzemplarzach – po jednym dla stron i jeden dla sądu oraz zawierać następujące elementy (Art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów):
Zastaw rejestrowy nie wymaga wydania przedmiotu zastawu pożyczkodawcy, tym samym przedmiot może być dalej użytkowany przez osobę, która złożyła zastaw. Dodatkowo umowa zastawnicza może zabraniać zastawcy zbycia przedmiotu, czy też obciążenia tego przedmiotu do momentu wygaśnięcia zastawu rejestrowanego. Rejestr zastawów wraz ze znajdującymi się w nim dokumentami jest jawny. Każdy może zażądać odpisu stanowiącego dowód wpisu, a także zaświadczenia np. o braku wpisu zastawcy wydawane są na wniosek każdego, kto tego zażąda.
Realizacja zastawu rejestrowanego może być dokonana w trybie postępowania egzekucyjnego po uprzednim uzyskaniu tytuły wykonawczego przeciw zastawcy lub też dopuszczalna jest jedna z dwóch następujących możliwości egzekucji pozasądowych (określona w umowie zastawu): i) przejęcie na własność przedmiotu zastawu przez zastawnika lub ii) sprzedaż przedmiotu zastawu rejestrowego w drodze przetargu publicznego, który przeprowadzi notariusz lub komornik. Podobnie jak w przypadku zastawu zwykłego co do zasady wierzytelność wynikająca z ustanowienia zastawu zwykłego będzie miała pierwszeństwo w stosunku do innych wierzytelności (jest kilka wyjątków określonych w Art. 1025 Kodeksu postępowania cywilnego).
Art. 3. ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów
„1. Umowa zastawnicza powinna być pod rygorem nieważności zawarta na piśmie. Do umów o ustanowienie zastawu rejestrowego na wierzytelnościach i prawach nie stosuje się przepisów o formie pisemnej szczególnej określonej w odrębnych przepisach.
2. Umowa zastawnicza powinna określać co najmniej:
1) datę zawarcia umowy;
2) imię i nazwisko (nazwę) oraz miejsce zamieszkania (siedzibę) i adres zastawnika, zastawcy oraz dłużnika, jeżeli nie jest on zastawcą;
3) przedmiot zastawu w sposób odpowiadający jego właściwościom;
4) wierzytelność zabezpieczoną zastawem – przez oznaczenie stosunku prawnego, z którego ta wierzytelność wynika lub może wynikać, oraz najwyższej sumy zabezpieczenia…”
Art. 1025 Kodeksu postępowania cywilnego
„§ 1. Z kwoty uzyskanej z egzekucji zaspokaja się w następującej kolejności: 1) koszty egzekucyjne; 2) należności alimentacyjne; 3) należności za pracę za okres 3 miesięcy do wysokości najniższego wynagrodzenia za pracę określonego w odrębnych przepisach oraz renty z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci i koszty zwykłego pogrzebu dłużnika; 4) należności zabezpieczone hipoteką morską lub przywilejem na statku morskim; 5) należności zabezpieczone hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym i zastawem skarbowym albo korzystające z ustawowego pierwszeństwa oraz prawa, które ciążyły na nieruchomości przed dokonaniem w księdze wieczystej wpisu o wszczęciu egzekucji lub przed złożeniem do zbioru dokumentów wniosku o dokonanie takiego wpisu...”